AI of authentiek: wat lezen we liever?

Mijn ervaring als blogschrijver

In de vier weken dat mijn website online staat, heb ik tientallen artikelen gepubliceerd: van helemaal zelf geschreven, tot licht gedirigeerd tot bijna volledig gegenereerd door AI. Hoewel ik moet zeggen dat ik onder de indruk ben van de snelheid en precisie waarmee AI-tools schrijven, merk ik dat ik ergens toch hoop dat mijn lezers mijn echte stem erin terughoren. 

Ben ik ouderwets als ik artikelen het liefste zelf schrijf? Of ben ik nep als ik mijn artikelen laat perfectioneren door AI? Langzaamaan vind ik het tijd worden om de balans op te maken: is AI een goed hulpmiddel om te schrijven? Zijn mijn eigen schrijfkunsten hierdoor zelfs overbodig geworden?

Niet zwart-wit

Inmiddels kan ik aan kleine details in de schrijfwijze steeds beter terugzien of er in een tekst gebruik is gemaakt van ChatGPT of niet. Toch zegt dat nog weinig over de mate waarin een tekst kunstmatig is aangepast. Ik vind het namelijk nogal een verschil of je je zinnen net iets vloeiender laat maken door je AI-tool of dat je enkel typt ‘schrijf een artikel over goudvissen’ en de AI de rest laat doen.

Ik weet zelf ook hoe verleidelijk het is om je tekst in ChatGPT te gooien zodra je er zelf even niet uitkomt – en waarom zou je dat ook laten – en vervolgens te merken dat de zinnen van ChatGPT vloeiender klinken. Mooier. Misschien zelfs menselijker. 

Helemaal voor iemand die onzeker is over zijn of haar eigen schrijfstijl, is de verleiding groot om toch te gaan voor de door AI aangepaste versie. En waarom zou dat erg zijn? Waarom zou je werk doen dat een bot beter en sneller kan dan jij?

Bezielde teksten

De bezieling. Misschien wel het enige wat wij mensen nog echt hebben toe te voegen aan de techniek en snelheid van de kunstmatige intelligentie. Wij schrijven niet alleen woorden, wij voelen ze, wij hebben onze teksten doorleefd. Daarin ligt onze kracht.

Dit is ook een uitspraak die ik steeds vaker om me heen hoor, dat je in AI teksten duidelijk terugziet dat de bezieling mist, dat het vlak is in plaats van doorleefd.

Maar is dit ook echt zo? Of willen wij liever niet inzien hoe zeer we voor de gek worden gehouden? Hoe erg we ons denken te herkennen in teksten die gegenereerd zijn uit algemeenheden. Alsof we onderdeel zijn van een soort collectief bewustzijn – in plaats van ons eigen, authentieke zelf.

Kwaliteit vs. kwantiteit.

Het morele standpunt dat het ‘slecht’ of ‘nep’ zou zijn om teksten te genereren met AI, daar sta ik niet achter. In mijn optiek komt het uiteindelijk neer op een verschil tussen kwaliteit en kwantiteit.  Gewoon een persoonlijke keus dus, beide niets om je voor te schamen. Op mijn ene website wil ik een persoonlijke en intieme sfeer creëren, dus die artikelen schrijf ik zelf. Op mijn andere website ga ik juist voor de grote aantallen – en daar kan AI me uitstekend bij helpen. Ook prima.

Mijn visie

Het enige gevaar wat er volgens mij achter schuilt, is dat het de angst aanwakkert dat onze echte prestaties niet meer goed genoeg zijn. Dat onze ware stem er niet meer toe doet. Dat we ons echte zelf niet meer durven te tonen aan de wereld. Na de perfecte tanden worden nu perfecte teksten de norm. Of juist niet?

Experiment

Als experiment laat ik ChatGPT een artikel schrijven dat zo authentiek mogelijk lijkt, op basis van een korte prompt en de kopjes van dit artikel. Vervolgens zet ik beide versies online, en vraag jullie naar je mening. 

Wat denk jij?

Ik ben benieuwd wat jij denkt. Is dit mijn eigen stem, of toch die van ChatGPT? En welke heb je liever? Schrijf in de comments wat je denkt en waarom.

Ik ben benieuwd naar de uitkomsten!

Klik op onderstaande link om de andere versie van mijn bericht te lezen: