Dansende staarten - Nicole Geene

Lichtvoetig komen ze voorbij
honden met dansende staarten,
hun mensen glimlachend in beweging.

Er hangt iets vrolijks in de lucht,
een speelsheid die aanstekelijk voelt,
alsof het park zelf even meedoet.

In een flits ben ik daar ook –
niet als toeschouwer, maar als hond,
huppelend naast een liefdevol baasje.
Ik voel de aandacht,
de vaste ritmes van de wandeling,
de kleine beloningen die voelen als feestjes,
het samen zijn dat veilig en fijn is.

Heel even voel ik ook iets anders,
een zacht gemis, wanneer de routine op een dag verwatert.

Een verlangen naar hoe het was,
toen alles nieuw en vol verwachting voelde.
De vragende ogen:
Waarom is het anders geworden? Was ik niet genoeg?

Maar vandaag is alles goed.
De lucht is mild,
de stappen zijn licht,
en het samenzijn is genoeg.